O kuchni estońskiej

Coraz więcej wiemy i coraz więcej książek w naszym Muzeum
o kuchni krajów nadbałtyckich. O kuchni fińskiej pisaliśmy
w broszurze wydanej w ramach projektu współpracy. Mamy też
w Muzeum kilka książek o kuchni kraju tysiąca jezior. O kuchni litewskiej mamy książkę np. autorstwa Marii Iwaszkiewicz.
O kuchni łotewskiej wiemy dużo dzięki warsztatom z Swietłaną Kunc, mieszkającą na naszym terenie autorką książki o kuchni jej rodzinnego kraju. Szanse na lepsze poznanie kuchni łotewskiej zwiększa deklaracja łotewskiego LGD Lielupe nt. współpracy z naszym LGD w zakresie wspólnego kultywowania dziedzictwa kulinarnego. Do naszego Muzeum trafiła ostatnio nieduża publikacja – 112 stron formatu A5 o tradycyjnej kuchni estońskiej, autorstwa Silvii Kalvik, zatytułowana „Eesti Rahvatoite“ i wydana w Tallinie w 1970 roku. Niestety jest to książka po estońsku. Na szczęście z pomocą przyszedł nam Aivar Niinemägi z estońskiego LGD PAIK, który przekazał nam
w języku angielskim kilka zdań o kuchni estońskiej (przetłumaczonych poniżej) oraz ponad 30 przepisów.

„W dawnych czasach posiłki Estończyków składały się głównie z chleba i kilku rodzajów zbóż. Inne produkty spożywcze, zwłaszcza, pochodzenia zwierzęcego, mięsa (głównie solone), ryby (suszone i solone, świeże)
i masło były określane „czymś co zjedzenia z chlebem”. Mleko i nabiał były bardzo mało używane. Masło było ubijane w okresie mlecznym i następnie konserwowane solą na jesień i zimę. Groch, fasola, soczewica, kukurydziane i mączne zupy tworzyły znaczną część posiłków Estończyków. Również kasze z różnych zbóż były doceniane. Wiosną i latem zupy były sporządzane z młodego Podagrycznika pospolitego, parzącej pokrzywy, szczawiu i nawet z ostu. Grzyby, jagody, orzechy i wszystkie owoce z drzew, albo świeże albo solone i marynowane, były szeroko stosowane. Napoje robione z soku, uzyskiwanego z drzewa brzozowego spożywano do końca lata albo świeże albo kiszone. Do słodzenia żywności i napojów Estończycy używali miodu. Potrawy świąteczne obejmowały kaszanki (białe, bez krwi w północnej Estonii i z krwią
w południowej Estonii), głowy wieprzowe, wieprzowinę i mięso w galarecie lub zimne mięso, które było gotowane z kośćmi. Torty wykonane były z różnymi nadzieniami. Do picia Estończycy warzyli piwo i miód pitny. Piwo było zwykle robione ze słodu jęczmiennego, miód pitny poprzez gotowanie wody i miodu,
a następnie pozostawienie w celu fermentacji.”